Geschreven door Jip Kok
Dit jaar waait er een frisse wind door de vereniging: we hebben (voor het eerst in tijden) vijf enthousiaste bestuursleden, grofweg twintig nieuwe leden en, het zal toch niet, een actieve Archiefcommissie! Nadat we het stof van wat archiefstukken hadden geblazen, bleken er hele interessante dingen te liggen. De Mediacommissie had het heldere plan om ons blogposts te laten schrijven over deze objecten, om iedereen wat meer te laten zien van de fascinerende geschiedenis van onze vereniging. Als hoofd van de Archiefcommissie heb ik de eer om de eerste editie te mogen schrijven en ik heb gekozen voor een tweeledig onderwerp: enerzijds de originele Pouleke en anderzijds waarom ik mij heb aangesloten bij de Archiefcommissie.
Dit verhaal begint buiten het archief, van voordat ik überhaupt wist dat de Archiefcommissie bestond. Ik had namelijk vorig jaar al een keer vernomen van mijn lieftallige vriend Alex, uw huidige praeses, dat er ooit een mascotte was van LPR met de naam Pouleke, natuurlijk vernoemd naar ‘ma pouleke’ uit het Et Viens, ons verenigingslied. Ik vond dit fantastisch, gezien de kip één van mijn favoriete dieren is en mascottes superleuk zijn. Ik werd in diezelfde periode steeds enthousiaster over hofdansen en had inmiddels besloten me in september aan te sluiten bij de vereniging. Omdat dezelfde lieftallige vriend mij had verteld dat ik wel iets moest doen of maken voor de inauguratie besloot ik een nieuwe Pouleke te haken. Omdat ik niet meer informatie had naast ‘het is een mascotte en het draagt de naam Pouleke’ begon ik een kip te maken in de zomer.
Ik haakte gestaag door en toen LPR op de introductiemarkt van de Radboud Universiteit te vinden was, was ik daar natuurlijk ook. Eén van de objecten die de Introductiecommissie had meegenomen om nieuwe leden te werven was het lustrumboekje uit 1985. Geïnteresseerd pakte ik het op en ik geloof dat ik het het uur daarna niet meer heb neergelegd, ik las allerlei fantastische verhalen over de eerste veertig jaar van de vereniging en het verhaal dat me het meest is bijgebleven kan er natuurlijk maar één zijn: dat van Pouleke. ’t Verhaal van Pouleke’ vertelt dat de originele Pouleke een genaaid muisje was en blauw (of groen?) van kleur was met een schattig, klein, wit pruikje op haar hoofd. Mijn eerste vraag was natuurlijk ‘Waarom een muis?’ Gelukkig wordt dat haarfijn uitgelegd, ik citeer:
"In de dagen dat L.P.R. nog geen vaste repetitieruimte had in de Lindenberg om de doodeenvoudige reden dat deze nog gebouwd moest worden, waren leden van Précieuses hard op zoek naar een nieuwe repetitieruimte, die ze vonden in een oude schuur. Er werd hard gezwoegd om het ding zover op te knappen, dat er in te dansen viel. Terwijl die mensen daar aan het schuren en schilderen, timmeren, zagen, schrobben en zemen waren, kregen ze bezoek van enkele families muizen, die nieuwsgierig kwamen aangetrippeld om te zien, wat er toch allemaal aan de hand was in die schuur.
En toen de boel was opgeknapt en als repetitieruimte in gebruik was genomen, toen dansten de muizen mee. Vandaar dat een handig lid het idee kreeg om een mascotte te maken in de vorm van een muis, die Pouleke werd gedoopt.”
Verder las ik dat Pouleke is geschonken aan de abactis, enerzijds omdat die nog geen attribuut had, anderzijds omdat het muisje in de wisselbeker paste, het attribuut van de praeses, en de abactis en praeses van het desbetreffende bestuur trouwplannen hadden, “zoals zo velen voor hen en nog velen na hen.” Nu hoop ik niet dat míjn praeses (zoals eerder genoemd, ook lieftallige vriend) en abactis zulke plannen hebben, maar ik vond wel genoeg aanleiding hier om mijn magnum opus, Pouleke de kip, aan de abactis te schenken bij mijn inauguratie.
Dit stuk begint al veel te lang te worden, maar er zijn nog drie dingen die ik kort wil aanstippen. Allereerst dat in ‘Van Hamer tot Tafelbel’ in hetzelfde lustrumboekje wordt toegelicht dat Pouleke de muis (ook wel Pouleke I) in 1971 is geschonken aan het nieuwe bestuur door Marianne, de toenmalige abactis, en dat zij (Pouleke, niet Marianne) in 1984 oud genoeg werd geacht om op het gala een avondjurkje te dragen, gegeven door het bestuur van LGG.
Ten tweede dat mij is verteld door Hans dat er in de tussentijd nóg een Pouleke is geweest: dit was ook een muisje en die werd ook wel Pouleke Noir genoemd. Hij verbeterde mij ook op de inauguratie-ALV, terecht, dat mijn Pouleke dus eigenlijk Pouleke III is, en niet Pouleke II, zoals ik zei in mijn praatje. Misschien dat een volgende editie van ‘Uit het Archief’ nog wat meer informatie kan geven over Pouleke II?
Pouleke III
Als laatste nog iets over waarom ik nu lid ben geworden van de Archiefcommissie. Nadat ik op die introductiemarkt iedereen stond te vervelen, um, entertainen met alle bijzondere verhalen uit het lustrumboekje, kreeg ik te horen dat er nog meer boekjes waren! Niet alleen dat, maar ook nog een onbekend archief dat ontsloten moest worden! Mocht dit jullie niet als muziek in de oren klinken, dan kan ik alleen maar concluderen dat wij verschillende mensen zijn, want dit klonk als een droom voor mij. Hoe dat archiveren mij en de rest van de commissie tot nu toe is bevallen, is te lezen in de meest recente Balancé ;)
~ ◈ ~
Reactie plaatsen
Reacties